In deze rubriek vertellen vrouwen hun bevallingsverhaal. Deze keer vertelt Dora over haar prachtige thuisbevalling van haar lieve dochtertje.
“Het is 9 oktober. Ik voel me vandaag niet zo fijn. Heb echt de drang om nog heel veel te willen doen. Mijn man vind dat ik rustig aan moet doen en ik doe mijn best. Maar kan het toch niet laten om even een klein stukje te schoffelen in de moestuin. Dit wordt al gauw de helft en ach als ik dan toch bezig ben kan ik gelijk nog wel even de knoflook poten. Met het avondeten zeg ik nog: denk dat ik toch teveel heb gedaan. Ga maar vroeg op bed, maar kan mijn draai niet vinden. Na wat te hebben geappt met mijn vriendin ga ik toch nog maar even in bad.
De volgende dag
Ik heb heerlijk geslapen. Wel word ik wakker met wat steken in mijn buik, maar omdat de kleine meid nog niet ingedaald was, vermoed ik indalingsweeën. Ik zeg tegen mijn man dat ik toch nog even ga liggen. De pijn in mijn buik blijft, maar denk nog niet gelijk aan weeën. Ik wordt geroepen voor de lunch, maar kan niet echt lekker zitten. Toch probeer ik wat te eten en te drinken. Maar ik zit niet lekker en heb ook niet echt honger. Daarna ga ik met een kruik in bed en worden de steken iets meer. Nog steeds heb ik geen vermoeden dat de bevalling al begonnen is.
Zou het dan toch begonnen zijn?
Mijn man gaat nog even boodschappen doen en vraagt of ik beneden kom. Ik ga naar beneden om even op de kinderen te letten als hij weg is. Beneden ga ik op de bank liggen en moet nu echt de krampen weg zuchten. Zou het dan toch begonnen zijn? Als mijn man terug is ga ik weer op bed. Met het avondeten vraagt mijn man of ik beneden kom, maar voel me echt niet fijn. Besluit om op bed te blijven, mijn man denkt dat het is begonnen. Ik twijfel of ik moet gaan timen, gewoon voor de zekerheid. Mijn man gaat eten met de jongens en appt me af en toe.
Weeën timen
Ik heb besloten om toch maar even te gaan timen en de krampen komen ongeveer om de 5 minuten. Ik app mijn man dat ik denk dat het toch echt begonnen is. Hij vraagt of hij zijn ouders moet vragen om de jongens op te halen. Dat lijkt mij verstandig en hij vraagt de jongens of ze bij opa en oma willen logeren. Ondertussen pak ik boven even wat spullen bij elkaar, zodat de jongens ook weg kunnen. Even later hoor ik mijn schoonouders binnen komen, daarna komt mijn man boven.
We overleggen even wat te doen. We timen de weeën nog even en besluiten de verloskundige te bellen. Ik bel en krijg Marlies aan de telefoon. Nadat ik heb verteld dat de weeën ongeveer om de 2/3 minuten komen, zegt Marlies dat ze haar spullen gaat pakken en onze kant op komt. Mijn man ruimt ondertussen beneden wat op.
Marlies komt binnen en na een kort overleg besluit ze om direct de partus assistente te bellen. Ondertussen merk ik dat de weeën steeds sterker worden. Marlies vraagt waar mijn bevalplan is, die zit in mijn ziekenhuis tas. In mijn beval plan staat dat ik graag een hands off bevalling zou willen. Op basis van mijn vorige twee bevallingen die beide vlot en thuis waren gaan we kijken of we dit kunnen realiseren. Mijn weeën worden sterker en ik probeer me over te geven en de weeën hun werk te laten doen. !
Ik voel me gesterkt in het feit dat ik waarschijnlijk een hands off bevalling kan doen!
Ik lig op mijn zij, dit voelt als de fijnste houding. Na een poosje lig ik niet meer lekker en ga ik even staan naast het bed. Ik voel dat ik gemasseerd wordt en dit verlicht de pijn. Ik vraag me af wie het doet, maar dat maakt me eigenlijk helemaal niet uit op dat moment. Het voelt heerlijk! Dan voel ik de druk groter worden en ga weer op bed liggen.
Persdrang
Na nog een paar weeën geef ik aan dat ik moe ben en niet meer kan. Marlies zegt dat we eventueel wel mijn vliezen kunnen breken. Ik wil dat niet, bang dat het me dan te snel gaat. Wat ook helemaal niet nodig is, want bij de volgende wee knappen ze spontaan. Dan voel ik dat ik moet persen, Marlies heeft aan dat ik gewoon mijn gevoel moet volgen. Dit doe ik en begin eerst zachtjes mee te persen. Daarna voel ik echt een hele sterke persdrang en pers mee.
Na twee keer persen voel ik dat het hoofdje staat en weer terug zakt. Dit wordt bevestigd, bij de volgende wee staat het hoofdje en krijg ik de tip om dit weg te zuchten. Daarna komen nog twee sterke weeën en hoor ik Marlies zeggen, je mag haar pakken. En daar is dan onze kleine meid, ons cadeautje na twee jongens. Na een fantastische hands off thuisbevalling!”
Bedankt voor het delen van je persoonlijke bevallingsverhaal Dora! Wat fijn dat je hands off kon bevallen zoals je graag wou.
Benieuwd naar een ander bevallingsverhaal? Lees dan hier het mooie verhaal van Claudia.
Wij zijn altijd opzoek naar meer bevalverhalen? Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@barenenzo.nl.