In deze rubriek vertellen vrouwen hun bevallingsverhaal. Deze keer is de beurt aan Claudia. Zij vertelt haar verhaal over de bevalling van haar zoon Lias. Lees nu verder!

Lange zwangerschap

Maandag 29 november had ik een controle bij Annemieke. Ik ben woensdag 40 weken en eerlijk? Ik ben lichamelijk echt wel op. Mijn zwangerschap viel me mentaal zwaarder dan ik ooit verwacht had. Ik dacht dat als ik zwanger zou zijn, ik negen maanden lang een blij ei zou zijn. Laten we even een moment nemen om hier hard om te lachen, want wat viel dat even tegen. Vermoeidheid nam de overhand. Dus daar zit ik dan bij Annemieke. Ik geef aan dat ik lichamelijk leeg raak en bang ben dat ik straks vermoeid de bevalling in ga. Ze stelt voor om het strippen te proberen. In mijn hoofd maakte ik een sprongetje want daar hoopte ik al op. Woensdag 1 december, de dag dat ik uitgerekend ben, gaan ze mij strippen.

Stripdag!

Het is woensdag en ik kijk er enorm naar uit om gestript te worden. Klinkt gek, maar er worden stappen ondernomen en daar ben ik blij mee. Stagiaire Janniek en verloskundige Martine zijn de aanwezigen. Martine vraagt of ik het goed vind dat Janniek het doet. Voor mij is het geen probleem. Eerst de gewone controles. Ik denk overigens dat ik geen ontsluiting heb en dat het strippen niet gaat lukken. Nadat de controles zijn gedaan verplaats ik me naar de behandelbank. Ik heb 1 cm ontsluiting! Wat?! Weer een sprongetje in mijn hoofd. Janniek is heel lief en voorzichtig. Ik voel er helemaal niks van en ze gaat dus nog even door. Nu is het afwachten…

De volgende dag

Het is donderdag 2 december 01:15. Ik word wakker van wat weeën (ik dacht voorweeën) Ik ga het even bijhouden en na een half uurtje ga ik toch mijn bed maar uit. De hele nacht lig ik op de bank met onregelmatige weeën. Ik kan ze nog prima aan en verwacht nog niet heel veel. Mijn vriend heeft ochtenddienst en komt rond 5 uur beneden. Ik vertel hem hoe de nacht is gegaan en waarom ik op de bank lig. Ik zeg dat ik zo eerst wel even ga douchen en dan de verloskundige ga bellen.

Even bellen

Onder de douche worden de weeën scherper en ik besluit onder de douche vandaan te komen en de verloskundige te bellen. Ik krijg Ingrid aan de telefoon. Ze vraagt of ik het goed vind dat Janniek mee komt. Prima! Ik föhn nog even snel mijn haar en wacht beneden geduldig af. Ze komen langs en ik heb 2 cm ontsluiting. Een lastige fase in de verloskunde, vertelt Ingrid. Want het kan een reactie zijn van het strippen en dus stil vallen maar het kan zich ook doorzetten. De komende uren gaan we hier achter komen.

Versterking

Mijn stiefmoeder zou bij mijn bevalling zijn dus heb haar op de hoogte gehouden van de situatie. Mijn ouders wonen in Leeuwarden en we besluiten dat ze kunnen komen. Gebeurt er niets, dan kunnen ze altijd weer terug. Ik probeer te gaan slapen maar het wil echt niet. Martin was naar zijn werk gegaan en ik bel hem rond 8:00 uur op om te vragen toch naar huis te komen. De weeën worden, na mate de ochtend vordert, sterker en komen vaker. Om 12 uur heb ik nog even met Ingrid gesproken en we besluiten dat ze om 14:00 uur nog even langs komen.

Tijdens de lunch

Wanneer ik rond 13:00 uur wil gaan lunchen, beginnen de weeën in kracht toe te nemen en kom ik in een weeënstorm. Ik heb rug weeën en ik kom er niet meer tussen. Mijn stiefmoeder zegt tegen Martin dat hij NU de verloskundige moet bellen! Ingrid en Janniek waren net onderweg dus het duurde niet lang voor ze er waren. Gauw gaan we naar boven en heb ik 5 cm ontsluiting! Ingrid vraagt of ik, zoals ik wenste, naar het ziekenhuis wil of toch thuis wil blijven. Ik wil toch graag naar het ziekenhuis. Het is mijn eerste en ik voel me daar het beste bij. Er wordt besloten dat ik bij Janniek en Ingrid in de auto ga. Mijn vader blijft in ons huis achter en daar gaan we dan.

In het ziekenhuis

Rond 14:30 zijn we bij het ziekenhuis. Puffend in de rolstoel gaan we van de garage naar de kraamafdeling. Ik ga met de bal onder de douche. De weeën zijn heftig. Janniek is super lief en rustig. Ingrid is er op de achtergrond ook. Ik besluit naar het bed te gaan. Ik ga van buik weeën naar rug weeën, en zo door. Ik krijg het zwaar. Janniek zegt dat de vliezen op knappen staan en dat dat nu voor de druk zorgt. Als de vliezen niet vanzelf gaan knappen en ik het moeilijker krijg met de druk, gaan Janniek en Ingrid mijn vliezen breken.

Nog erger

De druk veranderd. Het wordt nu nog pittiger. Janniek heeft lavendel olie bij haar en Martin masseert mijn onderrug. Dit waren de fijnste minuten van de bevalling. Het is van korte duur want de weeën zijn sterker aan het worden. Er wordt mij aangeraden nog even te gaan douchen. Daar word ik misselijk en moet ik overgeven. Ook dat nog! Maar ergens weet ik, het einde komt in de buurt.

De laatste loodjes

Toch zet het niet door, mijn blaas zit vol en dat zorgt ervoor dat de baby niet langs het randje kan. Ik moet gaan plassen… Dat wil dus niet met 8 cm ontsluiting haha. Dus de blaas moet leeg gemaakt worden. Ik vind alles prima. Daarna moet ik even de zwaartekracht het werk laten doen en moet ik even op de knieën, leunend tegen de rugleuning van het bed. Dit is zwaar.

Je stinkt!

Martin had, toen wij in het ziekenhuis kwamen, koffie gehad. Terwijl ik die laatste centimeters moet weg zuchten, is hij heel lief voor mij. Maar die lucht… Hij neemt een smintje. Je stinkt nog! Vervolgens gaan er een paar smintjes in, haha! Martin is de hele bevalling zo lief voor mij en steunt me goed. We gaan dit doen!

Het laatste stukje

Ingrid haar dienst zit erop. Ze komt even naar mij toe en zegt dat ze er vandoor gaat en dat Annemieke er is. Terwijl ik kapot ga van de weeën, bedank ik haar voor alles. Eindelijk na een paar pittige weeën, die ik met moeite kon weg puffen, mag ik eindelijk gaan persen! Daar gaan we. Met alles wat ik in mij heb, pers ik zo hard ik kan. Ik luister goed naar Janniek. Ze begeleidt mij erg goed en verteld wat ik kan gaan verwachten en hoe ik het moet doen. Ik pers zo lang mogelijk door in 1 perswee. Soms wel 4 a 5 keer. We zijn er bijna…

Daar is hij dan!

En daar is hij dan om 20:05… Onze zoon Lias is geboren. Hij ligt op mij en huilt meteen. Ik voel me ineens zo gelukkig en kijk mijn vriend aan die met betraande ogen naast mij staat. Een gelukkige papa! Ik zeg een paar keer tegen hem, we hebben een baby! Dit is onze grootste wens.

Nageboorte

Terwijl wij genieten, moet de placenta nog geboren worden. Janniek zegt dat het nog niet lukt en dat ze mij een hormoon spuit geeft. Prima denk ik. Ik moet een beetje mee persen, ik pers een beetje. Het lukt niet. Nog een hormoon spuit. Ze vragen mij nog een keer te persen. Ik merk dat er haast bij geboden is en pers even goed mee en eindelijk precies een half uur na de bevalling is de placenta geboren. Net op tijd anders hadden we naar de OK gemoeten.

Nu gaan we echt genieten. Onze zoon is gezond en doet het goed en ik ben er zonder kleerscheuren van af gekomen en heb weinig bloed verloren. Drie uur later mogen we naar huis, waar kersverse opa zit te wachten. Wij zijn verliefd op ons mooie mannetje.


Bedankt voor het delen van je bevallingsverhaal Claudia! Geniet lekker van jullie mannetje en wie weet tot ziens.

Benieuwd naar een ander bevallingsverhaal? Lees dan het spannende verhaal van Carlijn. Zij beviel met een spoedkeizersnee van haar zoon? Benieuwd naar haar verhaal? Klik dan hier.

Wij zijn altijd opzoek naar meer bevalverhalen? Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@barenenzo.nl.