In deze rubriek vertellen vrouwen hun bevallingsverhaal. Deze keer is de beurt aan Isabelle. Zij vertelt het verhaal over de bevalling van haar dochter Femm. Lees nu verder!
Afscheid nemen
Mijn bevallingsverhaal begint op zondag 23 januari. Dit is de dag dat mijn oma jarig is, maar mijn oma is de donderdag voor haar verjaardag overleden. Deze zondag vieren we haar leven, oma was een bijzonder mens. Het is deze dag ontzettend druk, gezellig en ook absoluut verdrietig. Oma had de kleine graag ontmoet en hoopte dat de kleine zal komen op haar verjaardag. De zondag hoopte ik hier ook op, voor oma. Maar ik voelde natuurlijk wel dat het niet deze dag ging gebeuren.
Relaxte sfeer
Sinds zondag op maandag heb ik zeer onregelmatige weeën in de nacht. Niet pijnlijk, niet heftig. Dit heeft de gehele maandag voortgezet: weeën om de 15 a 20 minuten. Ik ben prima aanspreekbaar, we hebben in de avond risotto gegeten en handbal gekeken. We kruipen in onze bubbel, doen de lamellen dicht, kaarsjes aan en er ontstaat een relaxte sfeer. Maandag om 20:30 uur naar bed, weeën zijn iets regelmatiger: elke 10 minuten. Maar niet echt pijnlijk of heftig. In bed zwakken ze iets af en zit er ook wel eens ruim 20 minuten tussen een wee. De hevigheid van de weeën lijken inmiddels iets toe te nemen. Maar ja, het is ons eerste kindje dus wat weten we nou eigenlijk van een wee? En is dit wat ik voel een wee?
Zet het door of niet?
Ik val in slaap. Rond 02:30 uur wordt ik wakker van pijn, ik ga weer weeën timen. Ze komen het eerste uur precies om de 10 minuten en daarna komt er wat meer tijd tussen. De weeën zijn pijnlijker en ik moet mijn concentreren om ze weg te ademen. Rond 04:30 nog hetzelfde beeld, ik heb ongeveer 6 weeën per uur. Ik heb niet echt meer geslapen en besluit uit bed te gaan, mijn gevoel zegt dat het begonnen is. Joris, mijn vriend, kan lekker blijven liggen. ‘Slaap nog wat’!
Echter eenmaal beneden met de kaarsjes aan en muziek op (07:00 uur ongeveer) stoppen de weeën volledig. Rond 09:30 bel ik Martine en vertel het verhaal. Ze denkt voorweeën en we maken een afspraak om donderdag te strippen. Pfff, donderdag strippen, dat duurt nog lang. Martine benoemd dat we wat moeten gaan slapen en dat mogelijk het daglicht ervoor heeft gezorgd dat de weeën waren afgezwakt.
Even slapen
We proberen wat te slapen, maar dat gaat moeizaam. De weeën nemen weer toe, maar ik vind de weeën goed te doen en geloof ergens ook nog dat het voorweeën zijn. Een vriendin op de app adviseert warm en lang te gaan douchen, dit ga ik doen. Ruim 40 minuten zit ik onder een warme douche, het is inmiddels rond 14:00 uur. En bam, daar zijn weeën. Heftiger en frequenter. Nu twijfel ik niet meer, dit zijn echte weeën. Ik ga terug bij Joris in bed liggen en we puffen alles samen weg, we zijn een team. Joris is de weeën aan het timen en ik druk constant de geboorteTENS in bij een wee. Na ongeveer 2,5 uur constante weeën om de 3 à 4 minuten is er twijfel om te bellen, ik wil niet ‘weer’ voor niks bellen.
8 cm!
Joris belt 16:30 naar Martine, ik was het nog niet helemaal met hem eens. Om 17:00 is Martine er en ze checkt de ontsluiting: we zitten op 8cm! Bizar. Die had ik niet zien aankomen. De weeën nemen toe en ik blijf ze samen met Joris wegpuffen, we deden het zo goed samen. De playlist van dubbelzen staat op, de gordijnen zijn dicht en er hangt een ontspannen sfeer.
Ondertussen breekt Martine mijn vliezen, geen probleem. De baby ligt nog wat hoog dus ik moet wat persweeën weg puffen, dat vond ik heftig .. Mijn lijf wil, moet en zal persen. Met oog contact met Joris en bemoedigende woorden van Martine en de kraamhulp lukt het een paar keer.
Push it!
Dan gaan we persen, op mijn rug. Persen vind ik verschrikkelijk, de weeën komen best snel en in mijn beleving duurt het oneindig. Bugggh, kom maar op met de kleine, je mag er zo zijn. Martine coacht me er doorheen door te omschrijven waar de baby ongeveer is en hoe ver ze nog moet, dit helpt me enorm. Vooraf had ik het idee om te bevallen op de baarkruk, maar toen ik eenmaal op mijn rug aan het persen was wou ik het op deze manier afmaken. Dit is geen probleem.
Na 1,5 uur persen is ze er dan; onze Femm Nové Bouwmeester. Ze is prachtig. Veel donker haar en in stilte komt ze. Het duurt even voor ze echt huilt. Ze is geweldig. Wat ben ik dankbaar dat ik thuis, met Martine en fijne kraamhulp heb mogen bevallen. Dit was precies hoe ik het voor ogen had.
Bedankt voor het delen van je bevallingsverhaal Isabelle! Wat fijn dat je lekker thuis hebt kunnen bevallen en dat het is gegaan zoals je voor ogen had!
Benieuwd naar een ander bevallingsverhaal? Lees dan het mooie verhaal van Sophie. Benieuwd naar haar verhaal? Klik dan hier.
Wij zijn altijd opzoek naar meer bevalverhalen? Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@barenenzo.nl.