In deze rubriek vertellen vrouwen hun bevallingsverhaal. Ilse vertelt het verhaal over haar tweede bevalling. Ze wil dit verhaal graag delen om te benadrukken dat elke bevalling anders is. En ik haar geval is dit een positieve anders! Lees nu haar verhaal.
Verwachting
Mijn eerste bevalling was er een uit het boekje. Van begin tot het eind duurde het zon 12 uur. Vanaf het moment dat ik (onderrug) weeën kreeg kon ik niet meer zitten. Alleen lopen, lopen, lopen en douchen, heel wat kilometers gemaakt. Bij mijn 2e bevalling verwachtte ik beetje hetzelfde verhaal. Het was een dag na de uitgerekende datum en overdag was ik nog met een vriendin wezen winkelen. Een moment heb ik in een winkel gestaan dat ik dacht: “oeh…voelt ff niet fijn”. Maar dat gevoel trok ook heel snel weer weg.
Wel even bellen?
‘S avonds 20.00 uur lag ik met mijn toenmalige man op de bank tv te kijken en af en toe moest ik even wat draaien om weer lekker te liggen. Ik voelde iets maar in vergelijking met de herinnering hoe weeën voelde mocht het geen naam hebben. De wederhelft werd er toch wat onrustig van en vond dat er gebeld moest worden naar de verloskundige. Tja bellen en dan? Wat ga ik zeggen? “Euhh, ik voel iets en eigenlijk ook weer niets…” Lekker duidelijk. Toch na enig aandringen de telefoon gepakt, meer voor zijn gemoedsrust dan voor de mijne. Met Wilma sprak ik af dat ze einde van haar dienst nog even langs zou komen voor de nacht. Uiteraard voel je daarna helemaal niks bijzonders meer en ik wachtte op de bank tot dat ze er was en ik daarna naar bed kon.
Toch niet slapen
Na tienen was Wilma er. Eerste wat ze zei: nou als ik je zo zie is er weinig aan de hand? Maar ik zal even kijken. Mooi dacht ik checken en slapen. Tijdens de controle zag ik een mix van schrik/verassing bij Wilma met de vraag: euh… je wilde in het ziekenhuis bevallen toch? Je bent namelijk qua ontsluiting al op de helft en als je langer wacht hebben we misschien een baby langs de kant van de dijk. Maar ik voelde niks!!! Dus dat was even schakelen… niet naar bed maar een bevalling!
Even tutten en dan naar het ziekenhuis
Het was inmiddels een uur of elf. Opa en oma waren ondertussen ingevlogen. Zelf stond ik me aan te kleden en wat te tutten voor de spiegel. Waar mijn (ex)man bij langsliep en zich afvroeg waarom ik dat in vredesnaam deed. Maar goed ik voelde niks dus ik deed mijn standaarddingetje voor als ik ergens heen ga. Bij de eerste kwamen we met behoorlijke weeën in het ziekenhuis aan. Hoe anders was dat nu. Wilma gaf aan een uurtje te willen wachten en dan mijn vliezen te willen breken. Dat uurtje verstreek met een relax uurtje tv kijken, niks aan het handje. Ik zat na dat uur inmiddels op 7cm ontsluiting.
Storm
Ze brak mijn vliezen en nog geen minuut daarna begon het. Een weeënstorm, niet normaal! De ene wee was telkens paar tandjes heftiger dan de vorige. De pijn zakte ook niet meer weg, ik kon niet fatsoenlijk meer ademen of ontspannen. We gingen van 0 naar 100 in een minuut. Er ging van alles door me heen: dit trek ik niet lang, dit gaat niet, hou ik niet vol, kan niet…etc. Wilma wilde over een uur weer checken maar na paar minuten was ik enigszins in paniek en heb haar geroepen dat ik dit geen uur ging volhouden. 10 minuten na het breken van de vliezen checkte ze nogmaals en ik had al volledige ontsluiting!! Er mocht geperst worden en met een paar persweeën was Silvan rond een uur of 02.00 geboren.
Op tijd voor het ontbijt
Rond een uur of 6 ‘s ochtends waren we weer thuis en hebben we tot 8.00 uur geslapen. Daarna zaten we met de oudste (1,5 toen) bij het bedje om kennis te maken. Vervolgens zaten we allemaal aan de ontbijttafel. Leek bijna wel een droom maar ik was toch echt bevallen. Samengevat had ik er 10 minuten pijn van en hield er echt veel energie van over!
Bedankt voor het delen van je bevallingsverhaal Ilse! Wat een ‘droom’ bevalling zeg. Veel geluk voor jou en jouw gezin!
Benieuwd naar een ander bevallingsverhaal? Sophie beviel thuis van haar zoon Jidde. Benieuwd naar haar verhaal? Klik dan hier.
Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@barenenzo.nl.