Ayla beviel in het ziekenhuis van haar zoon Noud. Ze vertelt haar verhaal.
“3 september 2021: De 40 weken waren voorbij. Wanneer zou je komen? Wachten duurt lang…”
Op 9 september 2021 gingen wij wat later naar bed dan anders. Ik zei nog tegen Frank (papa) ik had eerder moeten gaan slapen want je weet natuurlijk maar nooit.. in de nacht van 9 op 10 september kreeg ik wat buikkrampen. Zo rond 02:00 uur. Zou het dan nu eindelijk begonnen zijn? De buikkrampen kwamen wat vaker en ik besloot Frank wakker te maken en te vertellen dat het begonnen was.
Klaarwakker
Slapen lukte natuurlijk niet meer. We waren allebei enthousiast, blij maar ook enorm zenuwachtig.
Rond 6:00 braken mijn vliezen spontaan in de badkamer. Volgens mij heb ik gejuicht toen dit gebeurde. Nu wist ik het zeker.. Je komt er aan!! Snel belden wij de verloskundigen van Baren en Zo. We kregen Annemieke aan de telefoon en die vertelde dat ze wel even kwam kijken hoe het ging. Ze vroeg of het goed was dat er ook een stagiaire mee kwam en nam Alyssa mee.
Waar zijn de weeën?
Eenmaal aangekomen zwakten bij mij de weeën af en leek het alsof we weer helemaal terug bij af waren. Ook voelde Alyssa meteen dat er nog geen ontsluiting was en dat dit nog wel even ging duren… De dag ging gewoon zoals anders. Alleen als ik op mijn linkerzij ging liggen kwamen de weeën vaak en regelmatig. Veranderde ik van houding, dan was er niks meer aan de hand. Ondertussen nog een paar keer de ziekenhuistas opnieuw ingepakt (ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen) en een beetje heen en weer gelopen thuis. Laat in de avond was er helaas nog geen verandering.
“De weeën waren sterker… slapen lukte absoluut niet maar er was nog maar 3cm ontsluiting.”
Ik vroeg aan Martine (zij nam de dienst over van Annemieke & Alyssa) of er geen andere mogelijkheid was. Om nog een nacht niet te slapen zag ik niet echt zitten. Martine gaf aan dat de enige optie dan een ruggenprik in het ziekenhuis zou zijn. Ik hoefde er niet lang over na te denken en ze belde meteen naar Deventer om te kijken of er nog plek was. Gelukkig was er een kamer vrij en we konden meteen die kant op. Inmiddels zat ik op 24 uur weeën.
In het ziekenhuis
In het ziekenhuis aangekomen kon ik meteen door naar de anesthesisten. Dat was een geluk want ze wilden net elkaar gaan aflossen en dan had ik een uur moeten wachten. Eenmaal daar kreeg ik een ruggenprik en werden er van allerlei kabels aangesloten aan mij en de baby (draadje in het hoofd om goed zijn hartslag te kunnen meten). Ze zagen vervolgens dat mijn weeën niet regelmatig waren en besloten om mij opwekkers te geven via een infuus.
Zaterdagochtend 11 september was het inmiddels. We waren bijna 2 dagen verder. Met maar een uurtje slaap. De weeën opwekkers deden hun werk, al was het voor het ziekenhuis personeel ook even zoeken. Dan ging het weer te hard (teveel opwekkers) dan was het weer te weinig enz. Rond 10:30 kwamen ze nog even een controle uitvoeren en voelden dat ik op volledige ontsluiting zat!!! HE HE!!! Dit betekende voor mij dat de pijnstilling via de ruggenprik stil werd gezet en dat ik uiteindelijk, als deze was uitgewerkt, de persweeën zou gaan krijgen. Dit ging behoorlijk snel gelukkig.
“Na een tijdje kreeg ik groen licht om te gaan persen.”
Ook hier ging het niet helemaal goed. Je hartslag zakte steeds verder terug bij elke keer persen en ze besloten om de gynaecoloog erbij te halen. Hier werd er meteen geschakeld en besloten ze om jou er met een vacuüm pomp uit te halen. Fijn want ik dacht hoe sneller hoe beter want ook ik zag je hartslag zakken (minder prettig voor mij maar ik zal de details besparen).
Daar ben je dan!
Om 13:15 was je daar dan eindelijk! Het was even heel hard werken om jou op de wereld te zetten, maar nog geen seconde nadat je geboren was, was ik dat allang weer vergeten. Wat deed je het goed meteen. Je was gelijk wakker en keek meteen naar papa met je grote ogen. Noud Ruiterkamp is geboren.
Ayla! Bedankt voor het delen van je verhaal.
Benieuwd naar een ander bevallingsverhaal? Lees dan hier het mooie verhaal van Laurie.
Wij zijn altijd opzoek naar meer bevalverhalen? Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@barenenzo.nl.